Value investing of waardebeleggen is een breed begrip en de fundamentele principes ervan bieden voldoende ruimte voor waardebeleggers om verscheidene benaderingen te volgen. Een van de beste illustraties hiervan volgens Andrew Evans, fondsmanager bij Schroders, is de manier waarop Warren Buffett, de beroemdste levende exponent van waardebeleggen, zijn voorkeur voor stijl van waardebeleggen veranderde van ‘deep value investing' naar ‘quality value investing'.
Buffett was een leerling van Ben Graham - de auteur van The Intelligent Investor en daarmee de beschermheilige van waardebeleggen oude stijl. Omdat zijn Berkshire Hathaway beleggingsfonds steeds grotere hoeveelheden geld aantrok, werd Buffett echter gedwongen om zijn beleggingsaanpak te veranderen - en deze vervolgens te verzoenen met de beleggers in zijn fonds.
In antwoord op een vraag die werd gesteld op de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van Berkshire Hathaway in 1995, betoogde Buffett dat de maatstaven die worden gebruikt om een bedrijf te waarderen ondergeschikt waren aan de belangrijkste boodschappen die Graham in The Intelligent Investor uiteenzet. Ongeacht de stijl die een waardebelegger volgt, is het de moeite waard herinnerd te worden aan wat het Orakel van Omaha ziet als de belangrijkste uitgangspunten van waardebeleggen. ,/p>
In hoofdstuk 8 van zijn boek, over de houding van beleggers ten opzichte van de aandelenmarkt, introduceert Graham ‘Mr Market’: "Elke dag vertelt Mr Market de belegger wat hij vindt dat zijn belegging waard is en biedt hij hem bovendien aan om op basis daarvan zijn belegging uit te breiden, danwel te verkleinen. Soms lijkt zijn idee van waarde aannemelijk en gerechtvaardigd door de zakelijke ontwikkelingen en vooruitzichten.”
"Vaak daarentegen laat Mr Market zijn enthousiasme of zijn angsten met hem weglopen en lijkt de waarde van de belegging die hij voorstelt een beetje te kort door de bocht". Door de markt op deze manier te benaderen en te profiteren van de schommelingen op de markt, zou een waardebelegger 99% van de andere beleggers kunnen voorblijven, aldus Buffett.
Een belegger kan bij het waarderen van een bedrijf over zo veel factoren de plank misslaan, dat het zinvol is om een soort buffer te hebben voor het geval dat sommige aannames onjuist blijken te zijn. Immers, zoals Buffett heeft betoogd, als je een vrachtwagen met een gewicht van 5000 kg bestuurt, zou je je vrij comfortabel voelen als je over een hoge brug rijdt die gebouwd is om voertuigen van 15.000 kg te vervoeren - maar minder als de brug werd gebouwd om alleen voertuigen van 5500 kg te vervoeren.
In dezelfde geest zouden beleggers moeten kijken naar bedrijven die met grote kortingen op hun onderliggende waarde worden verhandeld - en dan het geduld hebben om Mr Market in staat te stellen hun visie op die waarde te achterhalen. Bovendien wordt het leven een stuk eenvoudiger als die waarde zo overduidelijk aanwezig is.
Bij de waardering van een bedrijf dient een belegger bovendien nooit de basale waarheid uit het oog te verliezen namelijk dat hij een aandeel van een bedrijf koopt en niet zomaar een stuk papier dat in waarde stijgt en daalt. Die mentaliteit moet ervoor zorgen dat een belegger het investeren op een heel andere manier benadert dan wanneer hij een aandeel koopt voor waardering op korte termijn of omdat iemand hem had verteld dat het aandeel een 'buitenkansje' was.
Op het eerste gezicht lijken deze drie principes misschien eenvoudig genoeg, maar de uitvoering is verre van dat - vandaar een andere Buffett stelregel: "Beleggen is eenvoudig maar niet gemakkelijk”. Hoe je het ook benadert, waardebeleggen vereist niet alleen goede analytische vaardigheden om de goede kansen van de niet zo goede kansen te onderscheiden maar ook vereist het discipline, veerkracht en geduld van de belegger zodat het harde werken dat hij eerst moet verrichten hem geen windeieren zal leggen.