Klimaatbeleid is in beweging, maar de energietransitie blijft beleggingskansen bieden
De afgelopen jaren hebben steeds meer landen en bedrijven zich gecommitteerd aan netto-nuluitstoot en zijn emissiemarkten wereldwijd in opkomst. Toch dreigt de 1,5°C-doelstelling te worden overschreden, dus zijn er meer investeringen nodig in aanvullende maatregelen. Terwijl zonne-energie en batterijopslag door dalende kosten steeds rendabeler worden, blijven beleggers ook zoeken naar andere kansen binnen de energietransitie.
Met de herverkiezing van Donald Trump en een tegenvallende COP29-klimaatconferentie in Bakoe rijzen er zorgen over de voortgang van de energietransitie. Tegelijkertijd was 2024 het eerste jaar waarin de gemiddelde wereldtemperatuur 1,8°C boven het pre-industriële niveau uitkwam – een duidelijke overschrijding van de 1,5°C-doelstelling.
Ondanks politieke onzekerheid en temperatuurrecords kunnen beleggers door strategische keuzes te maken in kernsectoren als kernenergie, zonne-energie, elektriciteitsnetwerken en kritische metalen zoals koper en uranium, inspelen op structurele trends in de energietransitie, stelt Tal Lomnitzer, Senior Investment Manager bij Janus Henderson.
Afbeeldingen: Toezeggingen voor netto nul zijn sinds 2020 toegenomen.
President Trump: rem of kans?
Hoewel president Trump opnieuw uit het Klimaatakkoord van Parijs is gestapt en subsidies wil verminderen, blijven Amerikaanse bedrijven inzetten op schone energie. De economische voordelen van grootschalige zonne- en windprojecten en de stijgende kosten van netstroom maken directe inkoop van duurzame energie een blijvende trend.
De elektrificatie van bedrijfssectoren, digitalisering en AI-investeringen blijven zorgen voor een toenemende vraag naar schone energie. Ook onder Republikeinse regeringen groeide de capaciteit voor schone energie, terwijl de jaarlijkse CO2-uitstoot daalde.
Trump positioneert zich in dit debat eerder als pro-concurrentiekracht dan expliciet tegen de energietransitie. In dit kader betekent concurrentiekracht betaalbare energie, terwijl anti-concurrentiekracht synoniem is met dure energie.
Afbeelding: Capaciteit schone energie VS vs. jaarlijkse CO2-uitstoot
Afbeelding: Jaarlijkse CO2-uitstoot VS (in miljoen t)
Bron: ARNnet; IEA; World Economic Forum.
De economische kracht van zonne-energie
Een opvallende trend tijdens Trumps eerste presidentschap was de explosieve groei van zonne-energie in de VS. Ondanks zijn pro-fossiele retoriek werd er toen meer zonnecapaciteit geïnstalleerd dan ooit, met oliestaat Texas als koploper. Deze groei is grotendeels toe te schrijven aan de dalende kosten van zonnepaneelsystemen met batterijopslag. In de VS is zonne-energie inmiddels kostenefficiënt vergeleken met aardgas, en in China en India zelfs goedkoper dan kolencentrales.
In Europa verdrievoudigt de zonnestroomcapaciteit tussen 2020 en 2024 en overtreft deze zowel onshore als offshore wind. Het economische voordeel van zonne-energie maakt het wereldwijd de goedkoopste bron van elektriciteit. Tariefmaatregelen op geïmporteerde panelen kunnen Amerikaanse zonne-energieproducenten bevoordelen door hun winstmarges te verhogen. Dit zou de productie in de VS stimuleren en Amerikaanse fabrikanten van cruciale materialen zoals staal eveneens ten goede komen.
Energieopslag: essentiële schakel in de transitie
Nu grootschalige zonneparken het elektriciteitsnet meer belasten, groeit de noodzaak voor effectieve energieopslag. Opslagsystemen zorgen ervoor dat schommelingen in stroomproductie worden opgevangen en energieprijzen stabiel blijven.
In 2023 werd wereldwijd 60 gigawatt aan energieopslag geïnstalleerd, een stijging van 120% ten opzichte van het jaar ervoor. In 2024 wordt een toename van 100 gigawatt verwacht, en tegen 2030 kan dit oplopen tot 1 terawatt per jaar.
China leidt momenteel de wereldwijde opslagmarkt met bijna 50% van de totale capaciteit. Toch blijft de uitrol van energieopslag wereldwijd achter op schema. Om binnen de 1,5°C-grens te blijven, zou er tegen 2030 ongeveer 1.300 gigawatt aan batterijopslag nodig zijn, een doel dat volgens de huidige trend waarschijnlijk niet haalbaar zal zijn.
De heropleving van kernenergie
Kernenergie speelt een steeds grotere rol in de energietransitie. Beleggers richten zich hierbij vooral op uraniumproducenten en bedrijven die kernenergieprojecten ontwikkelen.
Interessant is dat grote techbedrijven zoals Microsoft langetermijncontracten afsluiten met kernenergieproducenten. Zo investeert het bedrijf in de herstart van de Three Mile Island-kerncentralepark in Harrisburg, Pennsylvania, ondanks hogere elektriciteitskosten dan bij zonne-energie. Dit illustreert de bereidheid van multinationals om te betalen voor betrouwbare, koolstofarme energie.
Grondstoffenschaarste als beleggingskans
Een van de grootste knelpunten in de energietransitie is de schaarse beschikbaarheid van de benodigde metalen, zoals koper, zilver en uranium voor kernenergie en zonne-energie en lithium, nikkel en grafiet voor batterijopslag.
Door de-globalisering en de groei van datacenters neemt de vraag naar deze grondstoffen toe. Tegelijkertijd investeert de mijnbouwsector nog onvoldoende om aan deze vraag te voldoen. Dit kan leiden tot stijgende grondstofprijzen en aantrekkelijke rendementen voor beleggers in deze sector.
Conclusie: een complexe transitie met kansen voor investeerders
De weg naar netto-nuluitstoot is een dynamisch en voortdurend veranderend proces. Hoewel uitdagingen zoals politieke onzekerheid en schaarste aan kritische grondstoffen blijven bestaan, biedt de energietransitie aanzienlijke beleggingsmogelijkheden. Door strategisch te beleggen in kernenergie, zonne-energie, energieopslag en kritische metalen kunnen beleggers zowel financiële rendementen behalen als bijdragen aan een duurzamere toekomst.
