Duitsland heeft een schok nodig

Duitsland is op zoek naar een nieuwe regering. En er staat hen veel te doen, zegt Philipp Vorndran, kapitaalmarktstrateeg bij Flossbach von Storch SE.

Philipp Vorndran

Na de Amerikaanse verkiezingen is er politieke chaos in Duitsland. De “stoplicht” regering, die ooit begon als een “progressieve coalitie”, is Duitse geschiedenis geworden - en heeft jammerlijk gefaald. De wederzijdse beschuldigingen in de nasleep van het falen van de coalitie geven ons als toeschouwers een onverbloemd beeld van hoe de coalitiepartners de afgelopen jaren hebben samengewerkt. Tot zover, zo slecht.

De vraag is: wat komt hierna? En wat betekent dit voor Duitsland als economische locatie?

Als we naar de peilingen kijken, zijn er waarschijnlijk niet al te veel coalitieopties. Nauwelijks genoeg voor de CDU en FDP, misschien genoeg voor de CDU en Bündnis 90/Die Grünen. In ieder geval lijkt een “grote coalitie” van CDU en SPD het meest waarschijnlijk. Ja, dat klinkt als een opgewarmde maaltijd - die hebben we nog niet zo lang geleden gehad. En het smaakte nogal flauw. De gedachte aan deze combinatie stemt in ieder geval niet optimistisch.

Duitsland dreigt de aansluiting te verliezen

Maar dat is precies wat er nodig is. Het heeft een schok nodig die door het hele land gaat - zoals de voormalige Duitse president Roman Herzog het ooit noemde. Want Duitsland dreigt achterop te raken in de internationale concurrentiestrijd.

Terwijl de zittende regering haar laatste dagen viert, blijft de infrastructuur wegrotten - wegen, bruggen, scholen, universiteiten. Bedrijven, vooral KMO's, worden mishandeld door talloze bureaucratische eisen. En dan is er nog de mislukte energietransitie, die de binnenlandse industrie schaadt. De toestand van de Bundeswehr: niet geschikt voor defensie. Op zijn zachtst gezegd is er veel mis.

Duitsland gaat prat op zijn solide begrotingsbeheer, vooral in vergelijking met andere landen in de eurozone. Ja, degelijkheid is een waardevol bezit! Maar de soliditeit heeft er weinig aan als er andere prioriteiten omheen worden gesteld. Als de buurlanden investeren - in hun infrastructuur, bijvoorbeeld, vooral de digitale infrastructuur, terwijl Duitsland een groot deel van zijn belastinggrondslag in de socialezekerheidsstelsels steekt, vooral in het wettelijke pensioenfonds.

Niet alle schulden zijn hetzelfde. Er zijn de minder goede, puur consumptieve uitgaven. En er zijn de goede - investeringen die waarde toevoegen aan de locatie en leiden tot een toename van de belastinggrondslag op de lange termijn. Vanuit het oogpunt van de volgende regering zou het dat laatste moeten zijn wat telt. De toekomstige coalitiepartners moeten veel ondernemender denken - wat wordt uitgedeeld moet eerst worden verdiend.