Voor de mensen in Nederland is de werkelijkheid van elke dag waarin ze leven een wereld geworden waarin steeds meer vragen onbeantwoord blijven. Niet omdat de antwoorden niet kunnen worden gegeven, maar omdat de vragen niet worden gesteld. De mensen raken in hun leefwereld steeds meer verstikt omdat de systeemwereld hen geen ruimte geeft om te ademen.
Er zijn vele systemen zoals de financiële wereld die de pensioenen regelt, de gezondheidszorg waarin voor elke vorm van leven wordt gevochten en de politie en justitie die niets liever willen dan de gelijkwaardigheid en veiligheid van de mensen te garanderen. Al die goede bedoelingen verdrinken in een moeras van regels en machtsmisbruik waardoor de kloof tussen het leven en de wetten niet meer kan worden overbrugt. Wetten moeten er zijn om de mens de ruimte te geven om zichzelf te vinden in hoofd, hart en ziel en niet om misbruikt te worden in spelletjes waardoor mensen hun identiteit moeten opgeven.
Wetten worden gemaakt door de politiek. Picasso heeft eens gezegd dat hij niets op heeft met computers want daar komen alleen maar antwoorden uit. Het gaat niet meer om de antwoorden van de macht, het gaat nu om de vragen die door de mensen worden gesteld.
René Graafsma: "Het gaat niet om mij, het gaat er nu in de politiek om de vragen gesteld te krijgen waar de mensen mee leven zodat ze gehoord worden en niet meer gedwongen worden om weg te kijken. Iedereen doet er toe en iedereen heeft een stem zodat er bruggen kunnen worden gebouwd".